عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در میزگرد تخصصی شورای عالی آموزش و پرورش:

مدیر مدرسه و معلم باید فراتر از نقش اجرایی، به‌عنوان عامل تحول راهبردی و مدافع حقوق آموزشی تلقی شوند

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، با اشاره به نقش کلیدی معلمان و مدیران در تحول نظام آموزشی، تاکید کرد که نبود یک نظام مدیریت منابع انسانی دانش‌بنیان و تصمیم‌گیری بر مبنای شایستگی‌ها، عامل اصلی استمرار بحران‌های کیفی و ریزش نیروهای توانمند از بدنه آموزش و پرورش است. او خواستار بازنگری در رویکردها و توجه به مدل‌های راهبردی جهانی برای حفظ و ارتقای انگیزش معلمان و مدیران مدارس شد.

‌عباس عباسپور، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، امروز در سالن جلسات دبیرخانه شورای عالی آموزش و پرورش و در جمع اندیشمندان و مسئولان حوزه تعلیم و تربیت، طی سخنانی با اشاره به تازه‌ترین تحولات و چالش‌های حوزه منابع انسانی گفت: اگر به دگرگونی‌ها و بحران‌های جاری در آموزش و پرورش کشور توجه کنیم، می‌بینیم که مسئله ریشه‌ای، فقدان یک نظام مدیریت منابع انسانی کارآمد، علمی و آینده‌نگر است؛ نظامی که بتواند جذب، آموزش، حفظ، رشد انگیزشی و نگهداشت استعدادهای حرفه‌ای را تحقق بخشد.

‌عباسپور گفت: دنیای امروز اهمیت استثنایی برای مدیریت منابع انسانی در تعلیم و تربیت قائل است و الگوهای راهبردی متعددی برای حفظ، رشد و انگیزش معلمان و مدیران مدرسه ارائه شده؛ در حالی که در ایران، هنوز بسیاری از تصمیمات بر اساس نگرش‌های سنتی‌ اتخاذ می‌شود و نگاه بسته به قدرت مدیران مدرسه و معلمان، آن‌ها را صرفاً اجراکننده سیاست‌ها کرده است.

‌عضو هیئت علمی دانشگاه علامه با اشاره به ضرورت بازتعریف نقش معلم و مدیر در آموزش امروز گفت: مدیر مدرسه و معلم باید فراتر از نقش اجرایی، به عنوان عامل تحول راهبردی و مدافع حقوق آموزشی تلقی شوند.‌

وی در تشریح ابعاد چالش‌های مدیریتی و حرفه‌ای افزود: منابع انسانی آموزش و پرورش ناگزیر است اقتصاد، فناوری، سیاست و حتی بلایای طبیعی و اجتماعی را به صورت چندبُعدی بشناسد و آماده مدیریت پیچیدگی‌های نو باشد.‌

‌عباسپور در ادامه افزود: بر اساس مطالعات جهانی، بیش از ۱۲۰ چالش عمده برای مدیریت منابع انسانی در آموزش و پرورش کشورها شناسایی شده است. اما آنچه مهم است، ارتقای قابلیت‌های تصمیم‌گیری مدیران و سیاست‌گذاران، بهره‌گیری واقعی از مدل‌های شایسته‌سالاری، مدل درهم‌تنیدگی شغلی و مدل‌های راهبردی نوین برای حفظ و پایداری سرمایه انسانی است.

وی ‌گفت: آیا می‌توانیم با رویکردهای فعلی، نظام آموزش و پرورشی بنیان‌گذاری کنیم که پاسخگوی چالش‌های چندسطحی و محیط‌های پرتغییر امروزی باشد؟ ضرورت دارد سیاست‌گذاران و مدیران کشور با نگاهی نو و شجاعانه به بازنگری ساختاری و عملی دست بزنند و با درس‌گرفتن از الگوهای موفق جهانی، ظرفیت منابع انسانی را از نو احیا کنند.